1982
Tradycja produkcji ceramiki w dobrach nieborowskich powraca w roku 1982, w stulecie utworzenia pierwszej Fabryki. W nietkniętym zawirowaniami historii budynku manufaktury, należącym już wówczas do Muzeum w Nieborowie i Arkadii, powstaje pracownia ceramiczna, kierowana przez Teresę Szałowską, a później – Krystynę Marek Andrzejewską, wytwarzająca kopie dawnych naczyń oraz wyroby o charakterze ozdobnym i pamiątkarskim. Odbywają się też plenery ceramiczne.
Stanisław Jagmin, rzeźbiarz i ceramik z sukcesem, acz na krótko, reaktywuje manufakturę, produkując ceramikę nieglazurowaną wykorzystującą motywy celtyckie i starosłowiańskie, ale też obowiązujące ówcześnie, wzornictwo secesyjne. Zwieńczeniem jego pracy jest otwarta w czerwcu 1906 roku wystawa produktów nieborowskich w szacownym gmachu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie.
1903
1897
Prosperity nie trwa jednak długo i w 1897 roku manufaktura, przejęta już wówczas przez Thiele, zostaje ostatecznie zamknięta.
1884
Wokół manufaktury szybko robi się głośno, czego zwieńczeniem jest otwarcie w czerwcu wielkiej wystawy wyrobów nieborowskich w Hotelu Europejskim w Warszawie. Przy ulicy Berga 5 (obecnie Traugutta) powstaje skład główny, otwarte zostają przedstawicielstwa w Kijowie i St. Petersburgu.
1885
W „Katalogu wyrobów artystycznych majolikowych z Fabryki Xięcia Michała Radziwiłła w Nieborowie” wymienia się blisko 200 różnorodnych produktów.
1881
W zabudowaniach dawnego browaru należącego do zespołu pałacowego nieborowskiej linii Radziwiłłów herbu Trzy Trąby, książę Michał Piotr – pozytywista, filantrop i mecenas sztuki, otwiera wzorem swoich nieświeskich antenatów farfurnię czyli „Fabrykę Fajansów Artystycznych i Kafli Piecowych”, którą kieruje sprowadzony z Nevers doświadczony ceramik – Stanisław Thiele. Zakład wykorzystuje lokalny surowiec, zatrudnia uczniów warszawskiej „szkoły Gersona”, miejscowych rzemieślników i samorodne talenty z okolicznych wsi. Czerpie inspiracje z motywów dekoracyjnych dawnych wytwórni włoskich, francuskich i holenderskich, sięga też po wątki narodowo-patriotyczne. Projektowaniem i zdobieniem poszczególnych obiektów zajmuje się również sam Książę. Fabryka specjalizuje się w wyrobach majolikowych. Gliniane formy pokrywane są gęstą, nieprzezroczystą emalią cynową zdobioną farbami naszkliwnymi, które po wypaleniu zlewają się w jednolicie gładką powierzchnię. Wytwarzane przedmioty sygnowane są znakiem fabrycznym MPR (Michał Piotr Radziwiłł), później również i ST (Stanisław Thiele).
2017
Patronat nad pracownią przejmuje fundacja Trzy Trąby. W rękach sukcesorów tradycji pierwszej nieborowskiej manufaktury powstają przedmioty wykonywane techniką majolikową, o unikatowej estetyce, łączącej elementy nieborowskiego zdobnictwa i wzornictwa z nowoczesnymi trendami w sztuce użytkowej. Projekty, odlewy, wypalanie, ręczne szkliwienie i zdobienie wykonywane są z pieczołowitością i wyjątkową starannością, dorównującą maestrii poprzedników. Każdy z wyrobów – naczynia, bibeloty, kafle – jest stemplowany znakiem fabrycznym pierwszej manufaktury (MPR z mitrą książęcą est. 1881) z dopiskiem Majolika Nieborów oraz sygnowany inicjałami twórców. Jedną z pierwszych prac jest 60 talerzy zdobiących ściany sali restauracyjnej dzisiejszego Hotelu Europejskiego.
